Mutyzm wybiórczy u dziecka
Kiedy dziecko mało mówi – psycholog dziecięcy może pomóc.
Czasami zdarza się, że dziecko, które swobodnie rozmawia w domu, ale milczy lub nic nie mówi w przedszkolu czy w szkole, czasami milczy i nie jest w stanie nic powiedzieć w wybranych sytuacjach społecznych mimo swobodnego komunikowania się w innych okolicznościach. W pierwszej chwili przychodzi nam na myśl, że dziecko jest nieśmiałe lub uparte, zastanawiamy się co robimy źle? Psycholog dziecięcy może pomóc w odróżnieniu takich zwykłych sytuacji od mutyzmu wybiórczego (selektywnego).
Czym jest mutyzm wybiórczy?
Mutyzm wybiórczy (selektywny) to zburzenie wieku dziecięcego należący do grupy zaburzeń lękowych, również o podłożu genetycznym. Pierwsze objawy zazwyczaj pojawiają się przed ukończeniem piątego roku życia (najczęściej pomiędzy 2-5 rokiem). Czas utrzymywania się objawów to około 4 tygodnie, a brak mówienia nie wynika z nieumiejętnością posługiwania się w danym języku lub zaburzeniem komunikacji (np. jąkanie), ani z całościowego zaburzenia rozwoju (jak autyzm), lub z zaburzeń psychotycznych (np. schizofrenia). Dziecko z mutyzmem wybiórczym funkcjonuje zazwyczaj w normie rozwojowej i intelektualnej, milczenie w przedszkolu czy w szkole nie jest spowodowane opóźnieniem umysłowym czy uszkodzeniem ośrodków mowy. Dziecko potrafi być hałaśliwe i gadatliwe w wybranym przez siebie otoczeniu najczęściej w domu rodzinnym. Dzieci z mutyzmem cechuje nasilony lęk w tych sytuacjach, gdzie wymagane jest od nich mówienie, jest to rodzaj fobii społecznej. Mutyzm częściej rozpoznawany jest przez psychologa dziecięcego u dziewczynek niż u chłopców. Stosowanie przymusu mówienia, obiecywanie nagrody czy próby innych manipulacji stosowanych w stosunku do dziecka nasila zaburzenie. Dziecko potrzebuje bezpiecznych i systematycznych form pomocy, aby mogło poradzić sobie z lękiem przed mówieniem.
Jak pomóc dziecku, u którego zdiagnozowano mutyzm wybiórczy (selektywny)?
Wczesna diagnoza u psychologa dziecięcego jest niezwykle ważna, ponieważ mutyzm wybiórczy jest bardziej podatny na terapię w początkowym stadium, niestety często diagnozowany jest dopiero w szkole podstawowej w wieku 8-12 lat. Rozpoznanie powinno być poprzedzone diagnozą stanu psychicznego i somatycznego dziecka. Należy wykluczyć zaburzenia słuchu oraz neurologiczne przyczyny zaburzeń mowy. Z mutyzmu selektywnego (wybiórczego) dziecko „nie wyrasta” niestety nie leczony lub źle zdiagnozowany powoduje, że się utrwala. Dziecko potrzebuje kompleksowej i specjalistycznej pomocy, którą powinni objęci być również rodzice czy opiekunowie dziecka.
Dostrzegasz u swojego dziecka objawy wybiórczego mówienia? Szukasz sprawdzonego psychologa dziecięcego, terapeuty? Zapraszamy do kontaktu.
